Vida i jej mama pieką razem ciasto czekoladowe. W nocy to radosne wspomnienie zamienia się w powracający koszmar. Z pomocą magicznych mocy Vida wyrusza odważnie w podróż do swoich snów, by walczyć z nocnymi lękami.

Film z Konkursu Głównego filmów krótkometrażowych Festiwalu Kinolub 2023.

Budzenie się w nocy, lęk przed zasypianiem i koszmary senne to u dzieci częste, zwykle przemijające zjawiska. Najczęściej nie wymagają one leczenia, są problemem jedynie wtedy, gdy pojawiają się często, co zaburza sen i obniża jego jakość lub gdy towarzyszą im stany lękowe. Warto wtedy poradzić się lekarza specjalisty.
Film kreatywnie wykorzystuje motyw koszmarów sennych oraz supermocy, które pomagają je zwalczyć.

Mama Vidy chciałaby, aby jej córka mogła przespać całą noc w swoim łóżku. Aktywnie namawia ją do stawienia czoła swoim lękom, proponując nowe rozwiązania i inspiracje. Nie ukrywa, że sama jest zmęczona powtarzającymi się wizytami córki w środku nocy. Mimo to dla Vidy jest zawsze miejsce obok mamy, która cierpliwie czeka na pokonanie nocnych potworów. Vida opowiada mamie o swoich snach, nie czuje potrzeby ukrywania swoich problemów i chętnie korzysta z rozwiązań proponowanych przez mamę, nawet gdy raz po raz okazują się nieskuteczne. Problem, z którym obie bohaterki się mierzą, przedstawiony jest zawsze na tle ciepłego obrazu domu pełnego troski i akceptacji.

Film jest połączeniem kina aktorskiego i animacji. Hugo, szmatkowy przyjaciel Vidy, ożywiony zostaje za pomocą animacji, która powstaje niezależnie od tego, co dzieje się na planie filmowym. Innymi słowy, aktorka wcielająca się w postać Vidy jest na planie sama (lub z nieruchomą kukiełką) i musi użyć wyobraźni i podpowiedzi reżysera, żeby dobrze odegrać scenę z Hugo. Później, w procesie postprodukcji grupa artystów zajmujących się efektami filmowymi łączy nagranie z planu z gotową animacją. To oni odpowiedzialni są za wszystkie efekty specjalne (w tym na przykład za fajerwerki, które pojawiają się wokół mamy Vidy, gdy opowiada córce o Tonym Starku). Inny rodzaj efektów specjalnych został użyty przy tworzeniu demona z czekoladowego ciasta, w którego wciela się ucharakteryzowany aktor. Można w czasie dyskusji pokusić się o spekulacje, jak nakręcone zostały sceny z jego udziałem. Czy ekipa filmowa wycięła w stole dziurę na jego twarz?

Od wczesnego dzieciństwa inspirowały mnie książki fantasy i opowieści pełne tajemnic. Zapraszały do pogrążania się w świecie marzeń, zwłaszcza jeśli bohaterami tych przygód były dzieci. Inspiruje mnie ten poziom niewinności i wyobraźni, który pozwala dzieciom wierzyć z całą pewnością, że w ich wyimaginowanym świecie wszystko jest możliwe. Chciałbym odnowić w sobie tę nadzieję i tę zdolność do fantazjowania, którą tracimy, dorastając.
Hugo pochodzi właśnie z tego świata. Filmowy wszechświat, który tworzę, czerpie z twórczości Hayao Miyazakiego, w której źli bohaterowie nie są złoczyńcami, a raczej pogubionymi postaciami, których na dobrą drogę może sprowadzić ktoś o czystym sercu. Kolejną inspiracją jest dla mnie Tim Burton, którego wizja jest unikalna pod wieloma względami. Reżyser ten potrafi połączyć to, co najbardziej urocze, magiczne i oniryczne z charakterystycznym dla jego filmów dreszczykiem.
„Vida” to list miłosny do naszego dzieciństwa, do naszych strachów. Jest nostalgicznym spojrzeniem na ten moment, gdy nieuchronnie musimy się zmierzyć z tym, że dorastamy, stajemy się niezależni od rodziców, a nawet stajemy się opiekunami kogoś od nas jeszcze mniejszego i bardzo ukochanego, podążając tym samym za cyklem życia.