Nieoczekiwane spotkanie wielbicielki science fiction Lucy i tajemniczej dziewczyny, która przedstawia się jako uciekinierka z rządowego laboratorium. W rzeczywistości Zed mieszka w irlandzkim ośrodku dla uchodźców.

Film z Konkursu Głównego filmów krótkometrażowych Festiwalu Kinolub 2021.

Irlandia zapewnia ośrodki mieszkalne dla przybyszów starających się o status uchodźcy. Przebywające w nich osoby otrzymują schronienie, wyżywienie i niewielką ilość pieniędzy, którą mogą przeznaczyć na niezbędne zakupy. Mieszkańcy ośrodków mają ograniczone możliwości pracy i przemieszczania się, ale nie są w więzieniu, co pokazują ostatnie sceny filmu, gdy Zed wraz z mamą odwiedza dom Lucy.
Uchodźcą jest każda osoba, która musiała opuścić swoje miejsce zamieszkania ze względu na grożącą jej przemoc, zniewolenie czy prześladowanie. Przyczyną masowej migracji ludności Demokratycznej Republiki Konga jest wojna domowa. Ludzie uciekający przed konfliktem zbrojnym, który realnie zagraża ich życiu, muszą zostawić swoje domy i szukać schronienia w innych państwach. Warto zauważyć, że nawet Zed, mimo swojego wieku i bezsilności wobec trwającej wojny, pragnie wrócić do domu, o czym mówi już w pierwszej scenie, w której przyznaje się do swojego pochodzenia.

Przyjaźń dwóch głównych bohaterek zaczyna się od kłamstwa – historii, jaką Zed opowiada Lucy o swoim pochodzeniu. Jako wielbicielka komiksów, Lucy pierwsza sugeruje, że nieznajoma ma supermoce, a Zed wykorzystuje jej skłonność do fantastycznych opowieści. Warto zwrócić uwagę, dlaczego zdarza się, że ludzie przekłamują fakty o swojej przeszłości. Po pierwsze, prawda (którą poznajemy w finale filmu) jest trudna, bolesna i skomplikowana, a dzielenie się nią może być niebezpieczne. Podczas pierwszego spotkania Zed nie ma przecież pewności, czy Lucy nie odda jej w ręce policji. Po drugie, Zed próbuje zyskać przychylność Lucy i schronienie w jej domu, stąd stawia siebie w roli ofiary rządowych eksperymentów. Tym samym czyni również z irlandzkiej dziewczyny bohaterkę filmu science fiction, trafiając bezpośrednio w jej gust. Dalej historia rozwija się, zyskując własne życie, aż do momentu gdy prawda musi wyjść na jaw. Chowanie się za fikcją jest jednym z częstszych mechanizmów obronnych dla ludzi, którzy doświadczyli traumy. Tworzenie nawet bardzo skomplikowanych narracji o przeszłości izoluje wszystkich dookoła, jak i nas samych od trudnego doświadczenia. Dopiero w bezpiecznym środowisku istnieje szansa na szczerą rozmowę.

Możecie porównać „Dziewczynę z końca ogrodu” do dwóch innych filmów dostępnych w bazie Laboratorium, które poruszają tematy migracji i asymilacji w Europie. Holenderski średni metraż „Buziak” dzieje się w ośrodku dla uchodźców, w którym mieszka główny bohater Abdi. Z kolei film „Mały terrorysta” poprzez historię nastoletnich chłopców odnosi się wprost do uprzedzeń rasowych wobec rodzin uchodźców osiedlonych w Danii. Jak sądzicie, dlaczego współcześnie powstają filmy o takiej tematyce? Czy według was filmowcy (i wszyscy artyści) inspirują się życiem, ważnymi współczesnymi tematami i przeżywają je w swojej twórczości? Czy odczytujecie te filmy jako narzucające pewną wizję świata czy bardziej jako obrazy do interpretacji?