Iran jest muzułmańskim krajem, w którym życie społeczne różni się od tego, które znamy w Polsce. Kobiety zasłaniają włosy najczęściej za pomocą chusty zwanej hidżabem. Bohaterki filmu uczęszczają do szkoły żeńskiej, do której codziennie zawozi je kierowca. Rozdzielenie przestrzeni między kobietami i mężczyznami widoczne będzie również w scenie, w której dyrektorka szkoły upomina kierowcę, że nie powinien przysłuchiwać się rozmowom swoich pasażerek.

Fabuła przedstawia sytuację, w której tytułowa Hedieh ucieka ze szkoły, aby spotkać się z nieznajomym, co przeradza się w niebezpieczną sytuację. Nawet jej zaufane przyjaciółki nie wiedzą, kim jest ten mężczyzna, nie znają dokładnie miejsca spotkania i nie są w stanie się skontaktować z Hedieh. Film pozwala przeanalizować podjęte przez bohaterki decyzje – warto wtedy mieć na uwadze kulturalno-społeczne tło filmu, żeby zrozumieć, jak wiele ryzykują.

Oglądając, można zwrócić uwagę, że kłamstwo jest obecne niemal w każdej scenie filmu: kłamią nawet przypadkowi bohaterowie w niewiele znaczących sytuacjach. Główna bohaterka Shadi zostaje postawiona przed moralnym wyborem, w którym musi sama ocenić, czy sytuacja uzasadnia zdradzenie sekretu przyjaciółki w trosce o jej zdrowie czy życie. Wyboru musi dokonać bez pełnego obrazu sytuacji. Podobne motywy można spotkać we współczesnym kinie irańskim, zwłaszcza w filmach Asghara Farhadiego, reżysera nagrodzonego Oscarem filmu “Rozstanie”.